Zemaljski dani teku
Een diep empathisch, pretentieloos en koddig verslag van hoe een donkere, Hemingway-achtige zeeman de dreunende routines van een verpleeghuis op zijn kop zet wanneer hij zichzelf incheckt. Hoewel zijn subtiele interacties met de andere bewoners - inclusief zijn chagrijnige kamergenoot die duidelijk wrok koestert jegens zijn familie - wekt de zeeman zachtjes een sfeer van hoop en geluk op en laat hij de film zijn prachtig eenvoudige boodschap overbrengen: dat het leven tot het bittere einde moet worden genoten.
